Cultuur snuiven

Het is alweer een tijd geleden dat ik iets van me heb laten horen. 

Jammer genoeg is het moeilijk om in contact te blijven met iedereen i.v.m. de slechte internet verbinding.

Des te meer heb ik nu aan jullie te vertellen. 

Want o wat hou ik van het prachtige Suriname. Hoe meer ik het land leer kennen hoe meer ik het ga waarderen,

 

De afgelopen weken heb ik van de Surinaamse cultuur kunnen proeven. Mijn verhaal begint bij 1 maart. 

Op een maart 1 maart was de carnaval in Nederland in volle gang. Natuurlijk deed het toch wel een beetje pijn om deze te moeten missen .... totdat we van de taxi chauffeur te horen kregen dat er die avond Braziliaanse carnaval was. 

Samen met Sanne (wonend in Maastricht) besloot ik om snel maskers te gaan halen  bij een dichtbijzijnde chinees.

Die avond werden we blij verrast.... we kwamen aan bij de locatie waar de carnaval gevierd werd. Tot onze blijdschap was hier een groot feest gaande. Als een van de enige bakra's (blanken) stonden we tussen de feestvierende brazilianen. Heupwiegend en salsa dansend werd er het grootste feest gebouwd.  De vrouwen hadden mooie kostuums aan en zwaaide met hun verentooien. 

Wauw dit was toch wel een goede plaatsvervanging voor de nederlandse carnaval :)



Fort Zeelandia 

Na een goed nachtje feesten stonden we de volgende dag al vroeg bij Fort Zeelandia. 

Fort zeelandia is een Fort wat vroeger gebouwd is ter bescherming van de stad. In de koloniale tijd is deze verschillende keren door verschillende landen veroverd. 

Het Fort is ook een plek waar in 1982 de bekende decembermoorden gebeurde. Bij deze decembermoorden werden vijftien mensen vermoord en gemarteld omdat zij tegenstanders waren van het militaire regime. Toen der tijd was president Bouterse al aan de macht. Volgens verhalen zijn de mensen onder leiding van hem vermoord. Echter is dit nooit bewezen. Ookal zijn de kogelgaten in de muren nog altijd zichtbaar als sluitend bewijs voor het onderzoek heeft dit nooit gediend. 


Project 

Langzaam begint ons ontwikkelingsproject steeds meer vorm te krijgen. 

Samen met Atina ben ik aan het werken op een school. De juf wist niet meer goed hoe ze haar klas in toom moest houden. Daarbij zaten heel wat kinderen met gedragsproblemen. Wij zijn begonnen met een aantal structurele methodieken toe te passen in de klas. Ondertussen gaat het al stukken beter en zien we zelfs zo nu en dan een stralende juf. 

 

Ook ben ik bezig met huisbezoeken bij cliënten die aangemeld zijn bij het MOB.Door opnieuw aanpassingen toe te passen in de gezinnen proberen we de gezinssituatie verdraagzamer te maken. De bovenstaande twee dingen zijn super leuk om te doen. Het is heel dankbaar werk. De meeste Surinamers missen de opleiding om dit soort problemen aan te pakken, waardoor onze hulp extra welkom is. Ik had het nooit verwacht maar, we worden overal met open armen ontvangen. We hebben op dit moment zelfs een wachtlijst.

 

Naast de individuele hulpvragen zijn we nog altijd volop bezig met de kindtrainingen. Het is leuk om te merken dat de kinderen op ons zitten te wachten. De kinderen die niet aangemeld zijn voor de training komen telkens weer met de vraag:"mag ik ook meedoen". Dit doet ons goed om te horen. 

Deze week hebben we een oudertraining gegeven. Vele geïnteresseerde ouders met een moeilijke gezinssituatie woonde deze bijeenkomst over opvoeding bij. Het was leuk om te zien dat de ouders graag wilde leren en onze tips ook daadwerkelijk thuis gingen toepassen. 


 

Gospelkerk

Suriname is een land waarbij het geloof nog een belangrijke rol speelt. Of het nu het hindoe geloof, het moslim of het katholieke geloof is. In Suriname leeft het onderwerp volop. Kerken zitten hier tijdens een mis nog echt vol. Naast het geloof zijn Surinamers ook nog zeer bijgelovig in goden. Al verschillende keren hebben we meegemaakt dat er op scholen gedacht werd dat een van de kinderen met gedragsproblemen bezeten was door een demoon. Dit zijn een van de vele bijzondere ervaringen wat we mogen meemaken. 

Om zelf ook eens onder gedompelt te worden in een geloof hebben we een mis bij een gospelkerk bijgewoond. De 3,5 durende mis was en zeer bijzondere ervaring. 


Voetballen!!

Wie had gedacht dat ik dit ooit zou zeggen, maar ik ben naar een voetbalwedstrijd geweest.

Het begon allemaal zo, samen met Sanne en Atina ging ik lekker een dagje naar White beach. Al lekker genietend op het strand kwam een jongen naar ons toe. Tijdens het gesprek kwamen we erachter dat hij een voetballer was. Voordat we het wisten zat het hele voetbalteam om ons heen. Volgens hen waren ze bekende surinamers. Het was het Suriname team. Wij namen het niet zo nauw en dachten daar heb je weer de zoveelste praatjesmakers (waar de surinaamse mannen overgens een kei in zijn). De jongens nodigde ons uit om naar hun wedstrijd in het stadion te komen kijken. Opnieuw dachten wij aan een grasveldje met een tribune. Toch leek het ons leuk om eens een kijkje te gaan nemen. Volgens de mannen gingen ze sowieso winnen als wij allemaal kwamen kijken... uhuh :)

Eenmaal thuis dachten we laten we eens die namen op google intypen.... en oeps we kwamen erachter dat deze mannen wel degelijk bekende surinamers waren. Toch niet overdreven over dat verhaal van de paparazzi want het hele internet stond vol met de mannen. 

Zoals beloofd gingen we die zondag naar het stadion met al onze huisgenootjes. Via de VIP ingang van het wel degelijke stadion werden we binnengeloods. de uiteindelijke stand werd 1-1.